ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

وقتی دلم از همه چیز و همه کس می گیره

و دلم یه مشت آرامش می خواد

فقط دو چیز می تونه من رو از همه جا و همه کس آزاد کنه

و لحظه ای پرواز را در آسمان تجربه کنم

و آن دو....

***********************

یکی نگاه به معصوم ترین چهره و پاک ترین نگاه و لبخندهای قشنگ یک نوزاده

آخه وقتی یاد اولین روزهای بودن در این دنیا می کنی آرامش خاصی وجودت را فرا می گیره..

آخه یادت میاد در آن لحظه ها خدا را می تونستی در تمام قهقه ها صدا بزنی و دل تنگیتو با گریه کودکانه به خدا ارسال کنی

و دیگران بدون این که از تو انتظاری داشته باشند به تو نظر دارند و مواظبت هستند و در میان تقدیر و سرنوشت رهایت نکرده اند.

می توانی غرق در آغوش خدا باشی بدون این که بدانی دنیا کجاست!

بدون این که بدانی جز خوبی هم می توان چشید!

آری لحظه های آرامش است نگاه به صورت معصوم ترین فرشته های خدا !

*****************************************************

دومین چیز که می تونه آرومم کنه....شاید گفتنش سخت باشه .... رفتن به جایی که شده آرامگاه ابدی!!!

وقتی به یاد رفتن می افتم کمی دل نگرانی به سراغم می آید ولی بیشتر آرام می شوم...از تمام دغدغه ها رها می شوم...رهاتر از رها...

پرواز می کنم به جایی که قبل از آمدن به این دنیا آغوشم بوده و هیچ پناهی نداشتم جز پناه او

 این جا به یادم می آورد که از هیچ کس انتظاری نداشته باشم و زندگی کنم برای لحظه هایی که به یادگار خواهند ماند،

سعی کنم تا هستم مدیون نگاه یا آهی نشوم

تا هنگاه تنهایی در این آرامگاه ابدی با خیالی آسوده بخوابم و من بمانم با تمام حق هایی که خدا بر گردنم داشته و خوب بندگی نکردن های من

من باشم و خدایم... میان ما هیچ حق الناسی نباشد برای پرسش!

*******************************

دل نوشت : برای لحظه ای خوب است اندکی تفکر و اندکی تامل

خوب است لحظه ای خود را به آغوش کشی و دل کوچکت را لحظه ای نوازش کنی

و از هر چه دنیاست رهایش کنی

رهاتر از رها